Jednym z grobów znajdujących się na zapomnianym cmentarzu Polskich Weteranów w Manchesterze jest grób Druhny Aleksandry „Oleńki” Rymaszewskiej (Jarmulskiej). Jest to jeden z nielicznych zadbanych i odwiedzanych przez rodzine grobów pośród ponad setki zapomnianych bohaterów Rzeczypospolitej, spoczywających tuż obok. Dzięki akcji „Znajdź Bohatera” grób Druhny Aleksandry Rymaszewskiej oraz jej męża Olgierda Rymaszewskiego bohatera września 1939, został pomyślnie zarejestrowany jako „Grób Weterana walk o wolność i niepodległość Polski”. Jest to 35 zarejestrowany w Instytucie Pamięci Narodowej grób na tej starej i zapomnianej części cmentarza St.Joseph’s Moston. Każdy z tych grobów skrywa historie autorytetów których powinnismy naśladować, prawdziwych bohaterów o których powinnismy uczyć nasze dzieci. Historia Druhny „Oleńki” Rymaszewskiej jest jedną z nich a pamięć o niej będzie żyła tak długo, dopóki jest komu nosić harcerski krzyż w Manchesterze.
Było jak zawsze, przyszedł listonosz a ja pokwitowałem odbiór szaro żółtej koperty. Dobrze wiedziałem co jest w środku, przyszło ich już wiele na mój adres. To przesyłka z Instytutu Pamięci Narodowej a w niej 7 tabliczek i 9 zaświadczeń o kolejnym pozytywnym rozpatrzeniu moich i mojego tata wniosków, o rejestrację grobów Polskich Weteranów w Manchesterze. Jednak jedno zaświadczenie było szczególne a za nazwiskiem na nim kryła się dobrze znana mi historia, historia która słyszałem od samej bohaterki. Jedna z wielu, jedna z ponad setki innych skrywanych historii wśród tych zapomnianych grobów.
30 listopada przekazałem na ręce miejscowych drużyn Harcerek i Harcerzy oficjalne zaświadczenie i oficjalna tabliczkę Instytutu Pamięci Narodowej świadczących o rejestracji grobu Druhny Aleksandy „Oleńki” Rymaszewskiej (Jarmulskiej) i jej męża Olgierda Rymaszewskiego jako „Grób Weterana walk o wolność i niepodległość Polski”. Myśle że nikt lepiej nie zadba o pamięci i grób Druhny niż ci młodzi Polacy z krzyżem harcerskim na piersi.
Po przekazaniu tabliczki i zaświadczenia Harcerki i Harcerze z Hufca Gdynia przystąpili do skromnego ale jakże wielkiego upamiętnienia Druhny, która przez lata była wzorcem dla setek młodych Polaków na emigracji. Druhna Rymaszewska nie była tylko Druhna dla Harcerzy, była Druhna wszystkich Polaków w Manchesterze i okolicy, tak właśnie ją pamietam.
Wśród drzew i setek grobów na błotnistej drodze rozległ się dźwięk regularnego stukotu, rytmu który jak dobrze się wsłuchasz dyktuje rytm serca i krwi płynącej w żyłach. Nawet wiatr poruszał niesionymi sztandarami w ten sam sposób, w rym marszu. Spod rogatywek wyłaniał się skupiony wzrok a na mundurach harcerski krzyż i Polska flaga, to dziewczęta i chłopcy z Hufca Gdynia przyszli pochylić Harcerskie sztandary nad grobem bohaterki i bohatera. Pięknie to zrobili.
Jako były Zuch i Harcerz z Włodawskich szeregów, muszę powiedzieć że wzruszenie łapało za serce a duma z tych młodych ludzi nie mogła być większa. Zrobili to czego uczyła Druhna Rymaszewska, pamiętali…
Druhna Aleksandra „Oleńka” Rymaszewska (Jarmulska) urodziła się 15-ego stycznia 1924 roku na Podhalu w Nowym Targu.
Po przeprowadzce do miejscowości Sarny blisko Rosyjskiej granicy Aleksandra wstąpiła do Harcerstwa które już na zawsze pozostało częścią jej życia. Po inwazji Rosji na Polskę ojciec Aleksandry został zabrany przez NKWD na kilka godzin, jednak już nigdy go zobaczyła. W lutym 1940 wraz z matka i siostra zostaje wywieziona do obozu pracy w głąb Rosji a z powodu choroby matki i młodego wieku siostry Aleksandra szybko stała się głównym żywicielem rodziny, pomimo swojej wrodzonej niepełnosprawności.
W 1941 roku podczas tzw „amnestii” Aleksandra wraz z młodsza siostra i mamą wyruszyły w prawie dwumiesięczną podróż do Uzbekistanu gdzie formowała się Polska armia. Mama Aleksandy i Zosi zmarła na tyfus w wieku 48 lat, osierocając dwie córki w obcym kraju.
Sytuacja Aleksandy i jej siostry poprawiła się po dołączeniu do Polskiej armii gdzie opiekowała się sierotami, takimi jak ona.
Dzięki armii Andersa Aleksandra i Zosią dotarły do miejscowości Isfahan w Iranie i wspólnie dołączyły do tamtejszej Polskiej szkoły która była schronieniem dla ponad 2000 Polskich dzieci. Tutaj Aleksandra zaangażowała się w prace harcerska zdobywając stopień podharmistrzyni
W 1948 roku Aleksandra opuściła Liban i udała się do Wielkiej Brytanii gdzie czekał na nią jej brat Janek. Mieszkając początkowo w Polskim obozie przejściowym w Keevil (Wiltshire) „Oleńka” prowadziła tam założony przez siebie oddział harcerski a trwało to do czasu wyjazdu na studia.
Po 15 latach wróciła do pracy w harcerstwie przejmując od Siostry Jadwigi Wróblewskiej opiekę nad drużyną harcerek “Świerki” w Oldham. Drużyna rozwinęła się w szczep “Świerków”, który obejmował dwa zastępy dziewcząt, zastęp chłopców ”Żubry” i gromadę zuchową “Polskie Orlęta”. Z inicjatywy druhny Oleńki i przy wsparciu społeczeństwa szczep zajmował się również wysyłaniem paczek i pieniędzy do domów dziecka i do domów opieki Sue Ryder. Harcerstwo pomogło druhnie Oleńce przeżyć tragedię, którą była strata w wieku 31 lat jej córki Ewy, która była pierwszą drużynową ”Świerków”.
Na brytyjskiej ziemi poznała swojego przyszłego męża Olgierda Rymaszewskiego który był bohaterem września 1939 a po wojnie pracował jako lekarz rodzinny „GP” w Zjednoczonym Królestwie.
W 1950 roku Aleksandra wraz z mężem przeprowadzają się do miasta Oldham gdzie urodziła się ich czwórka dzieci, Ewa, Leszek, Danek i Helena. Po śmierci jednej z córek w 1982 roku Aleksandra skupia się na rodzinie pomagając najbliższym przejść przez te ciężkie chwile zaś w 1998 rodzina Rymaszewskich przeprowadza się do Hazel Grove w mieście Stockport.
W 2008 roku umiera Olgierd Rymaszewski mąż Aleksandry którym opiekowała się do ostatnich jego chwil. Patrząc na nich razem było widać tylko jedno-miłość. Druhna Aleksandra „Oleńka” Rymaszewska (Jarmulska) zmarła 4 sierpnia 2018 roku do ostatniego dnia pozostając przykładem i autorytetem dla setek Polskich Harcerzy i Polaków w Wielkiej Brytanii.
Jej pasja do pracy z młodzieżą w harcerstwie i Polskiej sobotniej szkole w Oldham była czymś wyjątkowym. Pomimo piekła jakie przeszła od najmłodszych lat próbowała uczynić świat lepszym. Zarażała uśmiechem i miłością, uczyła jak kochać Polskę a przysięgę składała na harcerski krzyż. Była jedna z najbardziej znanych i szanowanych osób wśród Manchesterskiej Polonii. Na pogrzeb druhny przybyły tłumy co możemy zobaczyć na transmisji Ks. Jana Wojczyńskiego, jednego z bliskich przyjaciół Aleksandry.
Prochy Druhny „Oleńki” zostały złożone w rodzinnym grobie na cmentarzu St.Joseph’s Moston w Manchesterze, jest to jeden z nielicznych odwiedzanych i zadbanych gobów w tym miejscu. Odwiedzają Druhnę dzieci i wnuczęta, pamiętają i my tez pamiętamy. Historii jak Druhny Rymaszewskiej w tym miejscu jest ponad setka ale o większości spoczywających tu bohaterów nie pamięta już nikt, poza nami. 8 lat zajęło nam przypomnienie światu o nich wszystkich i pokazanie palcem gdzie oni są. Wyrwaliśmy te rozpadające się nagrobki z błota i z krzaków, robimy to regularnie i nie przestaniemy aż godność tych obrońców Rzeczypospolitej zostanie im zwrócona.
Tak szczerze to w zasadzie spełniłem obietnice która dałem tym żołnierzom w 2016 roku. Pamietam to dobrze i do dziś wisi różaniec na grobie z figurka Matki Boskiej na który im przysięgałem. Przysięgałem ze się o nich upomnę i że Polskie sztandary ponownie pochyla się nad ich grobami. Trwało to 8 lat ale dzięki tym młodym, dumnym Polakom-było warto. Szkoda tylko że nie było nikogo z Oldham…
Dziękuję Harcerki i Harcerze z Hufca Gdynia, tak jak Druhna Rymaszewska bądźcie przykładem dla nas wszystkich.
POMÓŻ NAM UPAMIĘTNIĆ POLSKICH BOHATERÓW
Polecam:
Karol Kamil Peruta. Mikroblog 
Skomentuj